Szczęscia nie daje tylko kontorla, ale i książka.

Pora wreszcie przerwać 'Opowieść Wigilijną' i coś napisać. Dzisiejszy bilans jest według mnie świetny. 140 kcal.
Śniadanie: kawa z niewielką ilością mleka - 5kcal
około 5 łyżek płatków owsianych z wodą - 90kcal
2 śniadanie: wafel ryżowy - 15kcal
Obiad: Nic, bo kompletnie zapomniałam, chyba że można pod to podciągnąć podwieczorek koło 17.
Podwieczorek: 3 pomidorki koktajlowe (warzywa, więc nie wliczam, ale około) - 10kcal
Kolacja: 2 wafle ryżowe.
Do tego wypiłam już kubek zielonej herbaty, jestem po godzinie wykańczającego WF-u, 50 minutowej jeździe na rowerze i jeszcze czeka spacer z psem.

A cały dzień był udany. Szkoła szybko minęło, sprawdzian z anglika dobrze mi poszedł. WF był męczący, a ostatnie 20 min - przyjemne. Wróciłam do domu, trochę poczytałam, niemiecki, rower, znowu książka i jeszcze czeka zadanie z majcy.
Mama miała dzisiaj urodziny. Kupiłam jej czekoladę (wczoraj zjadła mi mojego marsa migdałowego z Niemiec D: ktr był dla mojej przyjaciółki), żeby już nie wyżerała wszystkich moich słodyczy. Myśli, że skoro ich nie jem to ona może. -_- Ale już nie ważne, poszło w zapomnienie. Przy okazji dałam tacie drugą czekoladę, jego ulubioną. Ucieszył się i podziękował, co nie często się zdarza, a więc pełna satysfakcja.

A teraz koniec nudnego wpisu i trochę o uczuciach.
Dzisiaj do mojej przyjaciółki przyszła na przerwie eks (Ula) chłopaka (nazwijmy go K), w której ona jest zakochana i powiedziała głosem z ewidentnym podtekstem, że słyszała iż ostatnio Jula pisała z tym K. Ona powiedziała że to nic takiego, ale podobno się zaczerwieniła, a więc Ula wywnioskowała że coś między nimi jest, no ale nie o to chodzi. Sęk w tym że to K powiedział Uli o tych rozmowach. A faceci zazwyczaj mówią o takich rzeczach swoim ex w których są zakochani, tylko jeśli mają wyrzuty sumienia.
Powiedziałam więc Juli, żeby napisała do tego chłopaka, pogadała, może to samo wyniknie z rozmowy etc, w dodatku teraz są matury, więc K nie będzie wrakiem człowieka (chodzi do najlepszego lic w Krakowie i musi się ciągle uczyć) i rozmowa bd normalnym dialogiem, a nie monologiem Juli.
I tu wkraczają moje uczucia. Otóż chodzi o to, że daję jej rady jak zdobyć tego chłopaka. Na prawdę chcę żeby była szczęśliwa, aby ułożyła sobie życie, wreszcie kogoś znalazła.  A robię to dlatego, że ją kocham. Kurdę, na serio ją kocham. I cierpię dając jej te rady. Wiem przecież, że ja z nią nigdy nie będę, a ona za to może być z kimś i będzie szczęśliwa. A jej szczęście jest dla mnie ważniejsze niż moje. Chcę z nią być. Nie mogę. Cierpię. Przełykam to. Daję jej rady jak poderwać K. Cierpię. Chcę z nią być... itd, itd. Koło się zatacza.
I z każdym kolejnym zakochaniem mam wrażenie, że nigdy nikogo nie znajdę. To już 4 osoba, w której na prawdę, na prawdę się zakochałam, a jednocześnie kolejna która jest hetero. I wtedy na prawdę nienawidzę swojej orientacji.